De 54-jarige Sandra werkt al vijf jaar als persoonlijk assistent in de regio van Genk. Zij maakte een profiel aan op Zorgwijs en deelt met ons graag haar ervaringen. Als persoonlijk assistent kan je kiezen hoeveel werkuren je in de week inplant en of je die bij één iemand uitvoert of bij meerdere personen. Sandra, een vlotte Limburgse dame en mama van twee, werkt momenteel samen met één budgethouder. Op die manier kan zij werk en familie mooi combineren. Ze houdt van haar job omdat het één-op-één werken is en omdat zij een wisselwerking ervaart met haar cliënten. Telkens een persoonlijke band kunnen opbouwen met de mensen vindt zij een grote troef. Het effectief kunnen helpen, geeft haar de voldoening die ze in haar vorige administratieve jobs miste.

Omdat het belangrijk is dat er een goede match is, neemt Sandra graag de tijd voor een uitgebreid kennismakingsgesprek. Zo kan zij inschatten wie de zorgvrager is en wat die nodig heeft. Maar niet enkel wat de cliënt wil, is van belang. Ook de persoonlijk assistent moet zich goed bewust zijn van wat hij of zij ziet zitten. “Het bewaken van de eigen grenzen is belangrijk”, zegt Sandra, “opdat de samenwerking een succes zou zijn”. Maar de grootste uitdaging voor Sandra in de job is afscheid nemen. Afscheid nemen omdat iemand bijvoorbeeld naar een voorziening gaat of, erger, wanneer iemand sterft.

Elkaar vinden

Sandra komt via verschillende kanalen in contact met haar cliënten. Haar eerste betrekking vond zij via de VDAB-zoekmachine. Dat was een vaste functie. Maar in bepaalde periodes heeft zij ook als interim-kracht de job van persoonlijk assistent uitgevoerd. Op advies van een collega-persoonlijk assistent maakte Sandra een profiel op Zorgwijs aan. Sandra heeft dit ervaren als een gemakkelijke en directe manier om de weg te vinden naar de zorgvrager. Beide partijen kunnen immers een profiel aanmaken op het platform en zijn zo zichtbaar om gecontacteerd te worden. “Het aanmaken van een profiel is snel gedaan en het platform is gebruiksvriendelijk”, aldus Sandra.

Behoefte aan voldoening

Sandra heeft niet altijd als persoonlijk assistent gewerkt. Voor zij de overstap maakte, werkte Sandra als administratief bediende. Hoewel ze de afwisseling en de vrijheid binnen haar job wist te appreciëren, sijpelde het gevoel van een gebrek aan voldoening beetje bij beetje binnen. Sandra wilde meer uit haar job halen en startte zo een zoektocht via de VDAB-website naar iets nieuws. Zonder een exact idee te hebben van waar ze naar op zoek was, stelde ze de zoekfilters zo ruim mogelijk in: geen ervaring, geen opleiding,… Persoonlijk assistent kwam als een zoekresultaat uit de bus en een van de vacatures sprak haar aan. Ondanks de twijfel en de vragen die naar boven kwamen “Is dit wel iets voor mij?, “Kan ik dit wel?”, solliciteerde zij voor een betrekking bij een dame met een niet-aangeboren hersenletsel. Dit werd een geslaagde eerste ervaring als persoonlijk assistent en zo rolde Sandra van de administratieve sector in die van de zorg.

Samen werken

Momenteel werkt Sandra als persoonlijk assistent samen met één budgethouder. Sandra legt er de nadruk op om het werkwoord ‘samenwerken’ te gebruiken. Het is geen eenrichtingsverkeer. De dame waar Sandra nu mee werkt, vergezelt ze driemaal per week naar het ziekenhuis voor de dialyse. Dan zorgt zij mee voor een vlotte gang van zaken en assisteert waar dat nodig is. Ze helpt haar met het eten, het geven van medicatie en het installeren van haar laptop. Want Sandra’s budgethouder werkt. Dat ervaart zij als een extra dimensie in haar eigen job: ervoor zorgen dat haar cliënte kan werken en blijven functioneren.

Huishoudelijk werk doet Sandra amper. Ze kookt wel al eens een potje, deed voor een budgethouder wekelijks een was en een strijk en maakte iedere zaterdag het bed op. Maar Sandra doet veel meer dan dat. Zo wandelde ze veel samen met een andere cliënte, plukten ze kersen, bakten ze en gingen ze naar de dierenarts. Sandra hielp deze blinde cliënte ook met kledingadvies.

Hulpvaardig en verantwoordelijk

Dé persoonlijk assistent bestaat volgens Sandra niet. Afhankelijk van de zorgvrager is er een bepaald takenpakket en een bepaald type van persoonlijk assistent dat hier goed mee matcht. Sommige persoonlijk assistenten gaan bijvoorbeeld enkel mee winkelen met hun budgethouder, terwijl anderen zich geroepen voelen om slijmen uit de luchtwegen te halen. Verantwoordelijkheid en hulpvaardigheid zijn volgens Sandra eigenschappen die er wel moeten zijn. Niet onbelangrijk als je bijvoorbeeld apparatuur bedient of werkt met mensen met een mentale handicap die op jou zijn aangewezen. Ook het goed kunnen lezen van signalen en het weten wat mensen nodig hebben, is bijna onontbeerlijk. Sandra geeft aan dat je in de job vaak met verdriet, depressieve gevoelens en pijn in aanraking komt. Dan is het belangrijk als persoonlijk assistent dat je positief bent ingesteld en sterk in je schoenen staat. En een open mind komt sowieso van pas.

Het aangaan van een persoonlijke relatie

Voor een zoekopdracht op de VDAB-site waar Sandra de criteria zo min mogelijk hield, is de uiteindelijke job van persoonlijk assistent heel divers gebleken. Er komt ook best wat bij kijken. Sandra blijft het graag doen omwille van de persoonlijke relatie die ze telkens aangaat. “Je deelt lief en leed met de mensen. Maar juist door die nauwe betrokkenheid is het belangrijk dat je als persoonlijk assistent je grenzen kent. Investeer dus in dat kennismakingsgesprek”, geeft Sandra mee als tip. Zij hoopt met haar verhaal wat mee de onwetendheid over het beroep van de persoonlijk assistent uit de wereld geholpen te hebben.

Wil je als persoonlijk assistent of als zorgvrager een profiel aanmaken om een goede match te vinden, surf dan naar Zorgwijs.